Reza > Recent Status Updates

نویسنده معاصر فارسی، بدینگونه عمل می کند که از تکنیکی بدیع در داستان نویسی فارسی استفاده می کند، سپس از این تکنیک بدیع خود تا جایی در همه متون خود (اقسام ژانر روایی، متون غیر روایی تاریخی، جستارهای فرهنگی، دستور آشپزی و...) استفاده می کند که خواننده به این نتیجه می رسد که نویسنده از فرم اولین داستان موفق خود تا حدی بهره برداری کرده که فی الواقع بو گرفته. م. کاتب و ا. خسروی و ش. م. از نماینده های این تفکر می باشند.

خوندن روزها در راه این روزها که قدم تو راه روزمرگی گذاشتم علاوه بر لذت ذاتی خوندن که به همراه داره، درد آور هم هست.
این فکر منو رها نمیکنه که اگه بخوام یه دخترچه خاطرات شخصی داشته باشم به جز تکرار بی حاصل و روزمرگی تراژیک روزهای جوانیم، در اسارت پادگان و سیستم نظامی احمقانه و بی رحم، چه نکته جالبی داره که به خواننده احتمالیم عرضه کنم؟
روزمزگی ای که نه در مونپارناس بلکه در لجن ترین اقلیم و دوران تاریخ معاصر میگذره.

توی پادگان آموزشی وسط اون همه مکافات و درگیری های مختلف قرآن جیبی استحقاقی تنها کتابیه که میشه در ساعاتی از روز با تمرکز بخونید و با مزاحمت های مختلف افسر ها و فرمانده ها مواجه نشید!

نسخه پی دی افی که ازش پیدا کردم به قدری بی کیفیته که خوندنش عذاب الیمه.
متاسفانه دو تا نمایشنامه آگاممنون و هرکول در اوئتا از سنکا رو فقط این کتاب داره.

سنکا:
"قلمروی تایناروس، پادشاهی هادس ظالم، و سربروس سگ نگهبان دروازه های جهنم افسانه هایی هستند تهی تر از رویایی پریشان.
میخواهی بدانی که بعد از مرگ مقیم کجا خواهی بود؟
جایی که نازاده گان هستند. هیچ جا."
این کلمات اگه از دهان هنرمندی در یونان باستان بیرون میومد، به سرنوشتی مثل دیاگوراس دچار میشد، تبعید از شهر یا حتی مرگ بوسیله آتئیست کش های قهار آتن.

توصیفی که سنکا توی هشتاد خط از طاعون تبس میکنه، از کل رمان کامو تاثیرگذارتر و وحشتناک تره!!!!!

نمیدونم سروانتس وقتی داشت دون کیشون رو مینوشت چقدر تحت تاثیر دیونیزوس نمایشنامه آریسوفانس بود که تو قلمروی هادس با لباس هرکول (که توش گم میشه) و گرز هرکول (که به زور دنبال خودش میکشه) به همراه خدمتکارش زانتیاس، که روی خر سواره، دنبال چیزی میگشت که دیگه حتی تو قلمروی مرده ها هم وجود نداره.

اولین تلاشم در راستای تموم کردن یه رمان به زبان آلمانی. فیلمش رو به کارگردانی گرهارد لامپرشت و با فیلمنامه بیلی وایلدر و امریک پرسبرگر چند سال پیش دیدم.
احتمالا طول میکشه تا تموم کنم ولی امیدوارم در نهایت بتونم کتابی مثل برلین الکساندرپلاتس دوبلین رو بخونم که جزو بهترین رمان های آلمانیه و به دلایل مختلف غیر قابل ترجمه!

نمیدونم که این نمایشنامه های اوریپیدس اولین نمونه ادبیات پروپاگاندای جنگی حساب میشن یا نه.
ولی روند تغییرات ذکر کرامات مردم اسپارتا و منلاوس، پادشاهشون، از مردان سخی دست و بزرگوار و مهمان نواز زمان هومر
به این توصیفات اوریپیدس نکته جالبی محسوب میشه:
"منفنور ترین میرایان زمین هستند
مردم اسپارتا، نیرنگ بازهای دورو
اربابان دروغ، طراحان توطئه های شیطانی
با افکاری معوج، منحرف و ناسالم"

"بدرود ای جهان آدمیان
که فر و شکوه تو سراسر
چیزی مگر نقش دیواری نیست
که به اسفنجی نمناک سراسر پاک می شود"