Seyed Hashemi > Recent Status Updates

کل این کتاب یک حدس اندیشمندانه است. یعنی سید جواد اومده و یکسری متن از سنتِ ایرانی و ایده‌هایی برای بازخوانی آن متون رو معرفی کرده. برای مثال، بازخوانی ساحت اندیشهٔ سیاسی متون ادبی مثل کلیله و دمنه و داستان‌های حکمی سعدی و...
سید جواد در این کتاب چیز خاصی را اثبات نکرده است؛ صرفا مسئله‌ای را به دل تاریخ پرتاب کرده است که شاید در آینده کس یا کسانی آن مسئله را در صورت اعتبار پی‌بگیرند.

"بر هر شهریاری ست که بیش در پیِ خرسندیِ مردم باشد تا خرسندیِ سپاهیان. زیرا از دستِ مردم کاري بیش از سپاهیان بر می‌آید."

"[شهریار] می‌باید از دست یازیدن به داراییِ [مردم و] دیگران دست بازدارد. زیرا مردم مرگِ پدر را زودتر فراموش می‌کنند تا از دست رفتنِ میراث پدری را."

"شهریاری که دشمنی مردم را برانگیخته باشد بدترین چیزی که از ایشان [مردم] چشم می‌توان داشت آن است که او را تنها بگذارند.
[...]
این اصل را بگویم و بگذرم که:
شهریار را از دوستیِ مردم گزیری نیست، و گرنه در روزگار ناسازگار وی را پناهی نخواهد بود."

"در آغازِ بیماری درمان آسان است اما بازشناختن‌اش دشوار؛ چون چندی گذشت و بیماری شناخته و درمان نشد، بازشناختن آن آسان است اما درمان آن دشوار.

هم‌چنین است در کار کشورداری؛ اگر دردها را پیشاپیش ببینند آن‌ها را به زودی چاره می‌توان کرد [...] اما اگر به‌هنگام شناخته نشوند و پر-و-بال بگیرند، روزی می‌رسد که همه آن را می‌بینند اما هیچ کس چاره‌ای نتوان کرد. "

"دانشگاه‌های آلمان اماکن دولتی، و استادانْ کارمندان دولت بودند. استادان خود را کارمندان دولت حس می‌‌کردند؛ یعنی حس می‌کردند خادمان پادشاه پروس اند.
وقتی در این میان قدری هم از استقلال عملی خود بهره می‌بردند تا نسبت به اقدامات دولت انتقاد کنند، چیزی بیش از همان غرغری نبود که همیشه در همهٔ افسران و کارمندان دولتی دیده می‌شد. "

اون استیکری که آقا استیکریه کلش ترکیده...!

"زخم‌های روح بسیار کندتر از زخم‌های جسم التیام می‌یابند."

"خب پس طرف، کتاب‌فروش است. حواسم کجا بود؟ کاسبِ زرنگ حالا دیگر برای من بازی صداقت و یکرگی درمی‌آورد تا بعد از آن بهتر سرم کلاه بگذارد."

تصمیم گرفته بودم قانون را نقض کنم: می‌خواستم چیزِ بی‌ارزشی بخوانم! همین‌طوری. اَلَکی. از اصلِ پژوهشگران سرپیچی کنم، وقتم را به بطالت بگذرانم، به قصد لذت بخوانم... خلاصه کنم، تبهکاری!

بسیار بیشتر از چیزی که فکر می‌کردم از این مدخل خوشم اومد خیلی خوب بود.

ص 14: ما انسان‌های معاصر، شیوهٔ بودن خود را از طریق درهم‌تنیدگی نسبتاً فراگیر با تکنولوژی اطلاعات و ارتباطات ممکن ساخته ایم.
ص 20: دست‌ساخته[ابزار تکنولوژیک] از نگرش "تکنولوژیک" مقدمی نسبت به جهان پدیدار می‌شود. [...] تکنولوژی پیشاپیش حاصل شیوهٔ تکنولوژیک نگریستن به جهان و برقرار کردن نسبت با آن است.

واقعا خوشمان آمد...

اسم فصلی از کتاب "آن‌چیزی که می‌دانم" بود اما من هنوز چیزی از کتاب نمی‌دانم :)))

تعریف من از انسان این است: انسان موجود بیمار است.

الان انقدر دارم نمی‌فهمم چی می‌‌شه که دارم لذت می‌برم. جدی نوعی بیماری است :)))

و تمام!
بقیه کتاب پاورقی و ارجاعاته.
واقعا notebooklm خوبه، جدی کوئیزهای خوبی طراحی کرد از کتاب. مدرسه و دانشگاه خدافظ :)))

دوستان از اتاق فرمان اشاره کردند که این آقای ایتان کراس اسم گنده و مهمی توی روان‌شناسیِ آکادمیک امروزی هستن.
احتمالا بشینم این کتاب رو توی دو یا سه بخش بدم notebooklm خلاصه کنه. اگه خوب در بیاد، همین‌جور لجام گسیخته این خلاصه‌ها رو برای اطرافیانم می‌فرستم :)

آقا خیلی خوبه این کتاب.
در مورد نشخوارهای فکریه و جالبه واقعا.
فرض کن نویسندهٔ کتاب که توی دانشگاه میشیگان کار می‌کنه، کلا تخصص‌اش همینه. می‌شینه در مورد این صداهای توی فکر آدم‌ها پژوهش کار می‌کنه.
مردم هم زددگی‌های جالبی دارن ‌:)

"دانستن صادقاتهٔ ویژگی‌های شخصی [خودمان] نه‌تتها باعث درک بهتر ما از نقص‌هایمان می‌شود، بلکه کمک‌مان می‌کند نقص‌های دیگران را واقعی‌تر ارزیابی کرده و به آنها پاسخ دهیم.
وقتی ما مسئول کارهای خودمان می‌شویم می‌توانیم دیگران را نیز مسئول بدانیم."

"ما به این دلیل به اسطوره‌ها و شعرهای مردم باستان به دیدهٔ خطاهای کودکانه می‌نگریم که از قوهٔ تخیل تاریخی بی‌بهره‌ایم."

"هدف فلسفه همیشه یکی است: یاری به انسان‌ها تا خود را بهتر درک کنند."

یه‌سری حسرت‌ها خیلی عمیق اند. توی نوجوانی می‌تونستم کلی از آثار کلاسیک رو بخونم ولی یه معلم کذایی خشک کرد هرچی علاقه بود به ادبیات رو. کلاس داشتیم برای کتاب‌خونی، ولی معلم عزیز کلاس درس رو با پادگان اشتباه گرفته بود.

امیدوارم مجبور نباشید در پادگان چموش باشید و خودتون باشید. یهو مثل من آسیب می‌بینید :))

جدی صدای آرمان سلطان‌زاده خیلی خوبه. اولش یه ذره نمی‌تونستم بخاطر صداش روی چیزی که می‌خونه تمرکز کنم ولی الان که عادت کردم واقعا عالیه.
از ویژگی‌های خوب آرمان سلطان‌زاده تواناییِ صداسازی‌اش هست. آدم شخصیت‌ها رو قاطی نمی‌کنه چون برای هرکدوم صدایی خاص رو اجرا می‌کنه و هیچ‌کدوم رو هم ضایع و بد اجرا نمی‌کنه.

"هیچ دلیلی ندارد که شخص به‌خاطر نوشتن همچنان بنویسد. به گمان من، وقتی چیزی برای گفتن ندارید مهم است که دکان را تخته کنید."

غالب اوقات، خواننده باید قضاوت نهایی خود را تا زمانی که بتواند مطالب را خلاصه کند و رابطه بین مطالب را درک نماید به تعویق بیندازد.

سال 1398 این کتاب رو با قیمت 32هزار تومان خریده بودم. الان حدود 300 هزار تومنه!

راستی، کتاب در مورد روش مطالعه است و دکتر سیف هم از اسامی مهم روان‌شناسی شناختی و روان‌شناسی آموزش توی ایرانه. کتاب هم با اینکه نکات کلی رو می‌گه و برای منم که دوباره می‌خونم تکراری شده، ولی حداقل آوردهٔ این کتاب می‌تونه اینه که: "نباید باری به هر جهت خوند و بدون برنامه‌ریزی". یعنی با یکسری تکنیک و راهبرد می‌شه کیفیت مطالعه رو بالا برد.

"گاهی فکر می‌کنم مقصود زندگی آشتی دادن ماست با مرگ آتی؛ از طریق فرسایش تدریجی ما، با نشان دادن به ما که زندگی، هرچه هم به درازا بکشد، آن‌طورها که تعریف می‌کنند نیست."

"ظاهراً یکی از تفاوت‌های جوانی و سالمندی این است که وقتی جوانیم آینده‌های مختلفی برای خود اختراع می‌کنیم، و وقتی پیر می‌شویم گذشته‌های مختلفی برای دیگران."

"هیچ توجه کرده اید که وقتی با آدم‌هایی مثل وکلا و مشاوران حقوقی حرف می‌زنید، پس از مدتی دیگر مثل خودتان حرف نمی‌زنید و آخر سر حرف‌هایتان لحن آنها را به خود می‌گیرد؟"