حسام آبنوس > Recent Status Updates

«بشر هرگز واقعا آزاد نمی‌شود. با خاتمه هر حمله،حمله دیگری آغاز می‌شود. مهم این است که آزادی را خودت طالب باشی و در به دست آوردن آن تلاش کنی.»

این اولین رمانی است که بختیار علی نوشته...

در رابطه با «نمایش» نام خارجی در ایتالیا، می‌توان یک گرایش عمومی را میان «روشنفکران» «موعظه‌گر» ایتالیایی مشاهده کرد که بر این باور بودند که «در کشورهای خارجی»، افراد «شریف»تر، «توانا»تر، «باهوش»تر... از ایتالیایی هستند.
این «بیگانه‌شیفتگی» شکل‌های عصبانی‌کننده [و گاهی منزجرکننده] پیدا می‌کرد، همانند گراتسیادی، اما گسترش یافت و به «ژست» متفرعنانه‌ای انجامید.

پ.ن: گیومه‌ها از متن کتاب است.

سرراست بدون ادا و اطوار

مصاحبه خوبی است. چقدر روشنگر شرایط و فضا و دور از حب و بغض‌های مرسوم در فضاهای روشنفکری.

نسل پیر روشنفکران، شکست خورده است، اما این نسل یک دوره جوانی هم داشته است. نسل جوان امروز حتی این دوره نویدبخش را ندارد: حتی در جوانی هم موهایشان جوگندمی است.

برای ستودن یک کتاب، اصلا لازم نیست آن را باز کنیم؛ اما اگر تصمیم گرفته‌ایم از آن انتقاد کنیم همیشه عاقلانه است که آن را بخوانیم، دست‌کم هنگامی که هنوز نویسنده‌اش زنده است.

و حالا به پایان می‌رسد کم‌کم

ردگیری تحولاتی که حساسیت آدم از سر می‌گذراند کار ساده‌ای نیست. آدم می‌تواند خیلی راحت نگاه کند و ببیند بدل به چیزی شده، و کدام وقایع مسیر زندگی‌اش را تعیین کرده. اماچیزی که همیشه دور از دسترس می‌ماند، چیزی که کم و بیش پنهان می‌ماند، این است که دقیقا چه چیزی موجب این وقایع شده، «چه چیزی» باعث شده آن چرخش خاص در زندگی فکری آدم پیش بیاید.

حالا جادوی کتاب قوت گرفته

شما نه آزادی‌خواه هستید نه چیز دیگر، قصاب هستید و بس.

بدبختی جدید، بدبختی قدیمی را از یاد می‌برد.

بالاخره شروع کردمش :)