Tahmineh Baradaran’s Reviews > بر لوح روزگار: یک گفتگو > Status Update

یک آدمی یک حادثه اي براش
اتفاق می افته که نه انتظار اون حادثه رو داشته و نه براش آماده بوده و نه
اصولاً سابقه اش رو داشته. بنابراین در مقابل این حادثه کاملاً بی دفاعه.

با یک خانم آلمانی
زندگی می کردم که در دفتر لوفت هانزا کار م یکرد. و یادمه سر میز
صبحانه یک مقداري تربچه هم گذاشته بود. بعد طوري این ها رو با سر و
صدا می خورد که من روي کاغذ نوشتم من زنی رو می شناسم که طوري
تربچه می خورد که انگار هزاران سرباز از روي خرده شیشه رژه می روند

بچگی اي که بچگی نیست و به پیري می افته، چیز خیلی وحشتناکی ئه.
غم انگیزه. توي اروپا این جور نیست. بچه ها بچگی می کنن. در آمریکا رو
نمی دونم. ولی در ایران این طوري بود. و با این جور بچگی، مقداري از
وجود و روح رشد نمی کنه و به همین خاطر هم بچه هایی که زود پیر می شن
ممکنه یا نابغه بشن یا آدم هاي خیلی معمولی از آب در آن یا این که
خودکشی بکنن.