Tahmineh Baradaran’s Reviews > بر لوح روزگار: یک گفتگو > Status Update

با یک خانم آلمانی
زندگی می کردم که در دفتر لوفت هانزا کار م یکرد. و یادمه سر میز
صبحانه یک مقداري تربچه هم گذاشته بود. بعد طوري این ها رو با سر و
صدا می خورد که من روي کاغذ نوشتم من زنی رو می شناسم که طوري
تربچه می خورد که انگار هزاران سرباز از روي خرده شیشه رژه می روند

شبی که می خواستم سناریوي
این فیلم رو بنویسم یک دعواي معمولی بین من و زن سابقم پیش اومد و من
قسمش دادم که بره بخوابه و بهش قول دادم که فردا با هم بقیهٔ دعوا رو
ادامه می دیم. و اون رفت خوابید. در نتیجه سناریوي فیلم طبیعت بیجا ن
ساعت و نیم یا هفت ساعت نوشته شد.

بچگی اي که بچگی نیست و به پیري می افته، چیز خیلی وحشتناکی ئه.
غم انگیزه. توي اروپا این جور نیست. بچه ها بچگی می کنن. در آمریکا رو
نمی دونم. ولی در ایران این طوري بود. و با این جور بچگی، مقداري از
وجود و روح رشد نمی کنه و به همین خاطر هم بچه هایی که زود پیر می شن
ممکنه یا نابغه بشن یا آدم هاي خیلی معمولی از آب در آن یا این که
خودکشی بکنن.