Status Updates From Listopadový uragán

آنگاه تراموایی گذشت با چند آدم به دار آویخته‌شده که از دست‌هایشان آویزان‌اند.

هیچ‌کس از نور چراغ‌های گاز در اعجاب نبود. هیچ‌کس به خاطرش نمی‌رسید که دنبال آقای رامبو سک راه بیفتد و این بی‌اعتنایی آدم‌ها برای من غریب‌ترین چیزها بود.

غریب است که در تمام مراسم جشن‌های بزرگ،این جانوران هستند که باید قربانی بدهند:در کریسمس ماهی، در عید پاک گوساله و بره. به یاد مراسم خوک کشی در خانه می‌افتم که یک بار به اشتباه گردن حیوان را سوراخ کردم و او گریخت و خود را به داخل چاله کود و فضولات انداخت. ترجیح داد در ادرار خفه شود تا باز به سراغ قصاب کارد به دست بازگردد.

سرنبش گذرگاه تیرچراغی بود که به هر دو‌سو‌ نور می‌داد عابران شبانه زیر دوش روشنایی سبز آبی درگذر بودند ولی هیچ کس به فکرش نمی رسید که بایستد و دستش را زیرتور به جلو دراز کند،مثل روزهای ابری که آدم در لحظه خروج از خانه دست به جلو دراز می‌کند که ببیند باران می آید یانه. هیچ کس از نور چراغ‌های گاز در اعجاب نبود ، هیچ کی به خاطرش نمی رسید که دنبال آقای رامبوسک راه بیفتد. این بی اعتنایی آدمها برای من غریب ترین چیزها بود.

ولی من به گاز اشک‌آور نیاز نداشتم، من بی‌صدا و در دلم اشک می‌ریختم.