مصطفا جواهری > Recent Status Updates

عمه رزا به اندازه خجالت نمی‌کشید، و از این بابت خجالت می‌کشید.

دارم کیف می‌کنم باهاش.

گاهی که حادثه‌ای رخ می‌دهد و واقعیت غیر منتظره‌تر و عجیب‌تر از آن است که قابل درک باشد ،سوررئالیسم قدرت می‌یابد، حرکات آهسته می‌شوند و نرمی رویا گونه‌ای به خود می‌گیرند تصویر به تصویر.

اما خوب می‌دانست که عیار آدمیزاد در جنگ معلوم می‌شود. در جنگ آدم چهره‌اش را نمی‌تواند پشت هیچ نقابی پنهان کند. نمی‌تواند پشت چیزی قایم شود. جنگ میدانی است که در آن اولویت‌ها زود خودشان را نشان می‌دهند.

سی صفحهٔ ابتدایی را، بی‌وقفه و ایستاده کنار کتابخانه‌ام خواندم. آغاز گیرایی داشت.

{این خیال همهٔ مردمان فانی است. بقا را در جایی می‌جویند که وجود ندارد.}

فقدان کمکت می‌کند به خاطر بیاوری، و فقدان کتابخانه کمکت می‌کند به خاطر بیاوری حقیقتا کیستی.

لذت محض
از کتاب:
راز زندگی هیچ نیست جز یافتن کلمهٔ مناسب در لحظهٔ خطیر

خالصانه‌ترین حس بشری، زمانی است که کسی #اشکش درمی‌آید.
حسی رنج‌بار که روانت را جریحه‌دار می‌کند چون با خودِ انسانی‌ات روبرو می‌شوی،
لخت‌وعور و عاری از هر تظاهر و تمدنی.

و تو امید آدمی را فروپاشی.
برای همیشه او را در می‌ربایی و می‌رود: سیمای او دگرگونه گردانی، و روانه‌اش کنی.
پسرانش به عزت رسند، و او را از آن حدیثی نه؛ یا به خفت درافتند و آنش خبر نه.
اما گوشت تن او دردگین است، و جان او در مویه و ماتم...

چه کرده...

آدم برای این زنده است، که به زندگی ادامه بدهد. زندگی مثل کار می‌ماند، پس بهتر اینکه آن را به انجام رساند نه اینکه هر جا مشکل شد نیمه‌کاره ولش کرد.

هیچ چیز به اندازهٔ درد، جنبهٔ ذهنیت ندارد!