گیتی > Recent Status Updates

یعنی بالغ بر ده بیست بار ژولی و گرانتر باعث شدن سرم رو توی بالشت فرو کنم. شرم کو؟ نجابت کو؟ این کار ها چیه؟

آنژولراس، خوشگیله‌پیسر
من هنوز که هنوزه کورفراک رو بیشتر از بقیه‌شون دوست دارممم. بوسوئه توی مستی هم مغزش کار می‌کنه، پسر قند‌عسل.

بعد از بینوایان متوجه شدم نباید بین کتابها، فیلم و سریال، کار و زندگی وقفه انداخت. انگار تمام مدت داشتم طناب سستی رو با قیچی ریش‌ریش می‌کردم و بعد می‌گفتم: اِ! چرا همچین شد؟

خدا شاهده شخصیت‌های کتاب رو درک نمی‌کنم. 😭

نوشته‌های تولستوی برای من می‌دونین یادآور چیه؟
تولستوی هستند، پدربزرگِ پدری.
داستایوفسکی ها هستند (دلربای غم‌زده) پدربزرگِ مادری.

همچین می‌دونین، قلم تولستوی به دلم نمی‌شینه. 😭 البته فعلا 😭 فعلاااا. 😭

پس از سالیان سال (منظور وی دو ماه است) برگشتم به بینوایان :)))))))
درسته تناردیه‌ها انسان نبودن ولی بچه‌هاشون درست از آب دراومدند. من دلم برای گاوروش و اپونین کبابه. اپونینی که جلوی باباش ایستاد و گاوروش... وای گاوروش.

خیدایا، دیگه دویدن و ترن‌هوایی‌سواری بسه. من دارم بینوایان می‌خونم، دیگه چیزی اهمیت نداره برام.

بچه‌ها خوندنش خیلی داره طول می‌کشه. دیگه واقعا نَمتونم.

دالی: همین الان داشتم به گریشا درس می‌دادم. این کار پیش از این برایم لذتی بود، حالا شکنجه شده‌ است. چرا رنج تحمل کنم؟ بچه به چه درد می‌خورد؟ روح من ناگهان زیر و رو شده‌ است...

شوهرت بهت خیانت کرده، چه ربطی به بچه‌هات داره؟ مگه مادر نیستی؟ در قبال بچه‌هات مسئولی. بچه‌هات از روی هوس و غریزه حیوانی‌ مضحک تو و شوهرت باید پا به این کثافت‌خونه می‌ذاشتن؟

بی‌لیاقت.

ورونسکی ازت بدم میاد. مرتیکه نچسب.

بچه‌ها چرا لوین توی فیلمش مردونه نیست؟ اقتباس شخصیتش خیلی گوگولی و حنا‌دختری‌در‌مزرعه‌ طوریه. 😭

راستش از وقتی که فهمیدم متیو مک‌فادین نقش آبلونسکی رو بازی کرده، انقدر خوشحال شدم. گریم و انتخاب لباسش خیلی گودی و قشنگه ولی شخصیتش نه. 😭

"چون دفتر زندگیم را با بیزاری باز می‌خوانم... می‌لرزم و لعنت می‌فرستم و افسوس می‌خورم..."

فقط نقل قول لوین از پوشکین می‌تونست به نبودنِ یک ماه‌ و خرده‌ایم پایان بده.

بعد از خیلی مدت‌ها، سلام.

بعد از یه مدت نبودن سلام.
اجازه تخلیه احساسات بهم بدین.
دو هفته سمت کتاب نرفتم. دو هفته با خودم و فلسفه کلنجار رفتم. تا دم در خونه شوپنهاور و نیچه و اورلیوس رفتم و برگشتم. زدم زیر همه چیز. تا اینکه دیروز پریروز اتفاقی یه حرفی به گوشم خورد. بهم گفت: گیتی، چه اهمیتی داره؟ خب که چی؟

و من الان اینجام. بعد از مدتی، خسته کوفته، با کوله‌باری از شرایط نامطمئن و لرزش دست برای سمت بینوایان و کتاب رفتن.

هی ریویو نوشتن برای جلد یک رو عقب انداختم. الان مویه‌کنان فهمیدم چه کار اشتباهی کردم.
هیچی دیگه، دو ساعت نشستم برای خودم مشخص کردم از کجای جلد یک بگم، چجوری بنویسم و هزار دردسر. کل بخش میریل رو دوباره خوندم و کیف کردم. نفهمیدم چجوری انقدر درگیرش شدم. کل داستان یادمه‌ها ولی برای نوشتن نقد و تحلیل باید همش رو موبه‌مو بخونم، یه چیز جانانه بنویسم.

گریانم. یکی نیست بگه عجله‌ات برای چی بود فرتی جلد یک رو خوندی.

- داشت می‌افتاد. مرد جوان او را گرفت و بی آنکه بفهمد چه می‌کند در آغوشش فشرد.
- چه شد که لب‌هایشان بهم رسید؟ یک بوسه، و دیگر هیچ.

پودر شدم. مچاله شدم. دیوانه شدم. نابود شدم.

ای‌وایِ‌من. بالاخره بعد از ۱۴۰۰ صفحه این صحنه رسید. ژان‌والژان کجایی که دزد از راه رسید. ای خیدای من. خیییییدا.

بچه‌ها کمک.

اسم ژان‌والژان میاد قلبم تند تند تاپ تاپ می‌کنه. در حدی ژان پیش هوگو هم مثل من یکی یه‌دونه‌ست که هوگو میگه:
- در وقایعی که گذشت، مسلما خواننده کندذهن‌تر از تناردیه نبوده و ژان‌ والژان را شناخته‌ است. :))))))

چقدر من این دوتا قند عسل رو دوست دارم.
ای کاش می‌شد شخصیت‌های این کتاب رو بغل کرد‌ و قلبشون رو بوسید.‌

اول اینکه بیچارگان، همزاد و بانوی میزبان رو بیشتر از آقای پروخارچین و پولزونکوف دوست دارم. مخصوصا بیچارگان. قلب ضعیف که هیچی اصلا. جزء دسته‌بندی نیست.


دوم اینکه برای آثار داستایوفسکی هیچ ترجمه‌‌ای مثل ترجمه‌های حبیبی به جونم نمی‌چسبه. بد عادتم کردن. آخه "لاس زدن" از کی تا حالا جزء واژه‌های روسیِ قرن نوزدهم بوده، آقای رضایی؟ -_-

یعنی بالغ بر ده بیست بار مرد های این داستان، همدیگه رو بوسیدن. یاد هدایت افتادم که توی بوف کور، برادر زنش رو هم بوسید چون لب‌هاش شبیه لب‌های معشوق بود. اینجا هم واسیا برادر زنش رو بوسید. آرکادی و واسیا هم همو.

داستانشم حوصله‌ام رو سر می‌بره. برای همین هی کش میاد خوندنش.

بانوی میزبان و بیچارگان سطح خیلی بالاتری داشتن. ماکار الکسیوویچ و اُردینُف کجا، این واسیای دمدمی مزاج کجا؟

ولی ماکار الکسیوویچ >>>>

انگار دو نفر دو نیمکره‌ مغزم رو گرفتن، دارن می‌کشن.

ژان‌والژان دوستت دارم. کوزت دخترم، خوشبخت شی. ماریوس پسرم، بهت افتخار می‌کنم. ژاور، یه بار توی زندگی‌ات شامه‌ات درست کار کرد. تناردیه، تف تو روحت. زنِ تناردیه، تف به قبرت. آزلما و اپونین، تقصیر شماها نیست که دو تا دیو سرپرستتونن. کورفراک، خیلی مشتی هستی. بوسوئه، خوشحالیم برای تو. همتون با مداد عشق و علاقه‌ام رو پررنگ‌تر کردین.

بازم می‌گم:
تناردیه، تف تو روحت.

پسر نگو، بلا بگو. قندعسل، طلا بگو. (وی شعرسرایی بلد نیست.)

ای‌ کاش می‌شد مردهای این داستان رو ببوسم. قلب ژان‌والژان رو، لپِ ماریوس رو، روحِ هوگو رو.
ماریوس تا بناگوش سرخ شده بود، من نیشم تا بناگوش براش باز شده بود. وای ماریوس! وای مارییییوس، از دست تو. :)))))))

اون مرد سپیدموی نیرومند و غمگین... تروخدا دلبری‌هاتو کم کن، داری در قلب من رو باز می‌کنیا. شرم کو؟ حیا کو؟

ای کاش می‌شد قلب این مرد رو بوسید.

جاهایی که کوزت خسته می‌شه، ژان‌والژان کوزت رو بغل می‌کنه و کوزت آروم جوری که انگار هیچی قرار نیست بهش آسیب بزنه سرش رو می‌ذاره روی شونه ژان‌والژان، یه حس عجیبی میاد سراغم که فقط با آه از سینه بیرون می‌دمش.

انگار غمه، ناراحتیه، دلتنگیه، تنهاییه، حسرته. یه حسِ "من فقط بخاطر تو انقدر خودمو به تب و تاب می‌اندازم." چنگ انداخته روی شونه‌های دوتایی‌مون.

من نمی‌فهمم چجوری شمِ مادریِ یکی می‌تونه انقدر اشتباه از آب در بیاد.
چجوری از ریخت تناردیه‌ها نفهمیدی چه کولی‌هایی هستن، فانتین؟ چجوری؟

دیگه واقعا این دوشیزه "کونه‌گُند" داشت می‌رفت روی اعصابم که گفتم شاید سوبرداشت باشه. برم انگلیسی این اثر رو پیدا کنم ببینم جریان این صفت چیه.

بچه ها صفت نیست. اسمش دوشیزه کونه‌گُند هست. 😭
چرا مترجم پانویس نزده اسم دوشیزه رو انگلیسی بنویسه؟ با عذاب خوندم این چندصفحه رو. فکر کردم مترجم گیر داده به یه بخشی از بدن این دوشیزه. مخصوصا که تپلی‌مُپلیه... درد و نفرین.
Miss Cunegonde

شروع خیلی... عجیبی داشت. کونه‌گند؟ این کلمات صادق هدایت و علی اشرف گونه دیگه چیه، آقای گودرزی؟
دخترِ بارون اسم نداشت که توی دو سه صفحه با این صفت بهش اشاره کنی؟
وا مصبیتا!

عالیه‌. تموم شدم. فقط مونده سرم رو بکوبم تو دیوار.
فئودور از من اشک در نمیاد ولی تا دلت بخواد آتشم زدی.
تا حالا اینجوری بهم ریختن دل و روده‌ام رو احساس نکرده بودم.

گودریدز مثل واتساپه. آدم نمی‌تونه نفس بکشه.
امروز من درباره تمام امتیازهایی که قبلا به کتاب‌ها داده بودم، تجدید نظر کردم. گفتم یکم سختگیری کنم.
خب الان چرا جار زدی امتیاز دهی من رو. 😭

این کتاب‌هایی که امتیاز خالی دارن و ریویو ننوشتم رو باید دوباره بخونم، چه لزومی داشت دوباره بیاریشون بالا 😭

بچه ها دیگه گودریدز بَس. دیگه واقعا بَس. از واتساپ فضول‌تر از آب دراومد.

غم‌زده و تک و تنها با پالتوی خز داری که خزِش خوابیده بود، نشسته بودم که فئودور زد به شونه‌ام. منو دعوت کرد به محفل همیشگی‌اش.

در وصف این محفل براتون از عطر خوش چای و حرف‌های گرم فئودور بگم یا خروشیدن رود خشکِ اشک های من؟
فئودور جانم، من دنبال بهانه‌ای برای گریه‌ام. تو این بهانه رو دستم بده.

"ناگهان به یادش آمد در تمام عمر تنها بوده و هیچ‌کس دوستش نداشته و او خود نیزدر بند آن نبوده‌ست به کسی دل ببندد."

نمی‌تونم‌ کتاب بخونم. یه هفته تمام دارم با خودم کلنجار می‌رم.
صبح هزار تا کار دارم، عصر میام خونه انقدر خستم ترجیح میدم چشمام رو روی هم بذارم تا کتاب بخونم.
امروز عصر تاملات رو گرفتم دستم، یه بند نخونده بیهوش شدم.
این چه وضعیه آخه
بینوایان هم مثل لاک پشت می‌خونم. قرار بود صفحه چهارصد باشم، نه صد و هفتاد‌.
خدایا، مگه ما دلقکیم هی ترن هوایی زندگی رو بالا پایین می‌کنی؟ بازیت گرفته‌ها. بسه دیگه. بذار من پیاده شم.

بیشتر وقت‌ها از دست زندگی می‌بُرم. دقیقا مثل ژان. یعنی ژان والژانِ قدیمی.
این ژانی که دگرگون شده، احساساتش با من فرسنگ‌ها فاصله داره.

میریل بیا یه دست به سر منم بکش.

ای وای. بچه ها ژان والژان اومدددد. 😭
مردک تخسِ دوست داشتنی.

گودریدز هم برای شما جدیدا ایموجی‌ها رو سانسور می‌کنه؟ چه گیری افتادیم.

هنوز هیچی از تعداد صفحات کتاب نگذشته ولی قلب من داره تاپ تاپ می‌کنه. ای وای.

دو صفحه می‌خونم، ده صفحه می‌رم دنبال مطلب و انقلاب روسیه و دوران وحشت. هوگو چه کردی، همه رو دیوونه کردی.

پس از پایان خوانش خشم و هیاهو چی خیلی می‌چسبه؟
بینوایان و خوانش زندگی میریِل.

همگی با هم: دوستت داریم میریِل. دوستت داریم میریِل.
تاحالا کشیش به این فندقی و گودویی ندیده بودم. گودو.

داستان لو نره براتون:

من موقع خوندن کتاب نفهمیدم کوئنتین خودش رو جای پدر بچه کدی می‌زنه و خودکشی می‌کنه. الان موهامو می‌کنم. وای فاکنر روانی‌ام کردی، مرد. روانی. 😭 من باید این قسمت رو از حرف های صالح حسینی می‌فهمیدم؟ الان چیکار کنم؟ برم با ترجمه شعله ور بخونم؟ یه بار دیگه فصل دوم رو بخونم؟
وای جیسن تو روح خودت و کارهات که تمرکز رو ازم گرفتی. (ربطی به جیسن نداره دارم به بار گناه.هاش اضافه می‌کنم.)