Elyas

“وقتی تو نیستی
نه هست‌های ما چونان که بایدند، نه بایدها
مثل همیشه آخر حرفم و حرف آخرم را با بغض می‌خورم
عمری‌ست لبخندهای لاغر خود را در دل ذخیره می‌کنم، باشد برای روز مبادا
اما در صفحه‌های تقویم، روزی به نام روز مبادا نیست

آن روز هر چه باشد، روزی شبیه دیروز، روزی شبیه فردا
روزی درست مثل همین روزهای ماست
اما کسی چه می‌داند
شاید امروز نیز روز مبادا باشد

وقتی تو نیستی
نه هست های ما چونان که بایدند ، نه بایدها
هر روز بی‌تو روز مبادا ست

آینه ها در چشم ما چه جاذبه‌ای دارند
آینه ها که دعوت دیدارند، دیدارهای کوتاه
از پشت هفت دیوار
دیوارهای صاف
دیوارهای شیشه‌ای شفاف
دیوارهای تو
دیوارهای من
دیوارهای فاصله بسیارند
آه...
دیوارهای تو همه آینه‌اند، آینه‌های من همه دیوارند”
― قیصر امین‌پور, مجموعه کامل اشعار قیصر امین‌پور

“ای کاش دهد دست مجالی که تو باشی
ممکن بشود فرض محالی که تو باشی

سنگی شدم و آب گذشت از سرم اما
گل داد در این سنگ، نهالی که تو باشی

پرسیده‌ای احوال مرا، ای گل حسرت
آه" است جوابم به سوالی که تو باشی"

غم، قهوه تلخی ست که سر می‌کشم اما
شیرین شده با شادی فالی که تو باشی

پاییز عزیز منی و گوش سپردم
هر قاصدکی را به خیالی که تو باشی

جز «غم» هنری نیست تو را عشق، ولی باز
ای کاش دهد دست ملالی که تو باشی”
― کبری موسوی قهفرخی, غروب پا به ماه

“صبا زان لولی شنگول سرمست
چه داری اگهی؟ چونست حالش؟”
― حافظ شيرازي

“آن گاه که جدال در تن آدمی شروع می شود؛ آن آغاز حرکت به سوی کمال است”
― Nikos Kazantzakis