Hana Hmp > Recent Status Updates

Maybe it’s too soon to say this but Lolita is not erotic, it’s cringe.

Hanya yanagihara you are a fucking sick creature.

Not as engaging as people made it out to be. This part felt unnecessarily disturbing. I expected a story about everyday trauma and quiet struggles, but it’s starting to feel more like an Oliver Twist levels-of-suffering novel and unfortunately I have a problem with leaving a book in the middle of it.

The crushing weight of a world that reduces your pain to a problem to be "fixed" rather than a lived experience to be understood.

فن شعر در کلاسیک‌ترین معنایش چیزی نیست مگر مرده‌آرایی: کنش خلاقانه به منظور حفظ چیزی که دیگر زنده نیست؛ مداخله برای دستکاری، ترمیم و آراستن بدن شیء یا تجربه به قصد خلق بهترین خاطره.

بابا دیگه گند تصادف رو درآورد این آقای رضایی‌رادیون. 😂

واقعا عجیبه شنیدن سرنوشت پروانه‌ای که با یوسف پاسور بازی می‌کرد و گوگوش و داریوش گوش می‌داد و الان این شکلی. حالا نه که پاسور و گوگوش توفیری داشته باشن با فلسفه‌ی اسلامی ولی خب. دیدن آدم‌ها جدا از این برچسب‌ها عجیبه.

اصطلاح سکسی‌مذهبی خیلی باحال بود خدایی. 😂

باید جرئت کنیم گروه‌هایی را به چالش بکشیم که به هر صورت، به تعبیری، برای ما حکم «خانه» را دارند. این چالش به‌خاطر بخش‌هایی از وجود ما لازم است که آن‌جا را خانه‌ی خود نمی‌دانند.

راغب ما رو گیر آورده.

به ریشه‌های تنم من رجوع خواهم کرد
.
.
.
رجوع خواهم کرد
به قلب آتش و شعله، به آفتاب تمام
به سوختن
-نه ایستادن و درحاشیه
میان سایه لمیدن-

دعا کنیم که عاشق تباه خواهد شد.

«پرستیدنی»
بازگشت دوباره به بارت.

اتاقی از آن خود.

عجب روایتی، عجب قلم گیرایی!

آقایی حسابی تاکسیک بوده ها.

احساس می‌کنم دارم یک چیز کاملا جدیدی می‌خونم، متفاوت و شخصی. کاملا شخصی و در عین حال به شکل غریبی عمومی.

عجب داستان نفس‌گیری بود ماجرای حق رای.

۱. احساس می‌کنم دفعه‌ی اول انقدر مسحور فرم رمان شده بودم که اصلا به داستان توجه نکردم و انگار یه چیز کاملا جدید دارم می‌خونم.
۲. زاوش چرا انقدر کیریه؟
۳. صحافی افستی که دارم خیلی بده.

سالی که نکوست از نجم‌آبادی‌اش پیداست.

کسروی هم خوب کسخل بوده‌ ها.

I was crying because no stranger had ever been so kind or gone so far for me.

“The dream had been right- this was like coming home, like asking, where have I been all my life?”

خب خب، مرنیسی افتاده رو دور خدا رو شکر.

“Is it better to speak or die?”

«در این‌جا بود که ناگهان حس کردم حالم بد است. تپش قلب داشتم. می‌دانم چرا حالم خوش نیست. فکر کنم نیمی از آن به‌خاطر کانت است و نیمی دیگر به‌خاطر سه‌فنجان قهوه‌ای که تازه نوشیدم.»
مرنیسی واقعا بامزه‌س. =))))))))))

جالبه که سرمایه‌داری چه چیزهایی رو مانعی در برابر تحمیل‌ انضباط کاری می‌دونسته و ممنوعشون کرده:
بازی‌ها، قمار، میخانه‌ها، حمام‌های عمومی، برهنگی، اشکال غیرمولد جنسیت و جمع‌گرایی، نوشیدن، سوگندخوردن، ناسزاگفتن.

سختمه جلوی خودمو بگیرم در برقرارکردن شباهت‌ها:
اگر کسی با عمد و آگاهی و اراده قتل به‌واسطه ضربه یا اذیت و آزار و یا هر وسیله دیگر موجب شود که جنین پس از اتمام خلقت و ولوج روح مرده ساقط شود، قاتل محسوب می‌شود و باید قصاص گردد.

خفه شو! 😭